LENGE SIDAN

 ...Og det fekk eg merke no. Store vanskar med å logge meg på her, men fann det ut til slutt. Alt skal endrast på og dette nye KI/AI, forstår eg meg ikkje heilt på. Skal visst gjere ting enklare. Ikkje veit eg. Likar no best at ting er som det var. Ein treng jammen å ha "haudet" med seg iallfall. Vonar det held ei stund til. Men kanskje eg skal skaffe meg ein robot som svarar for meg? Det synest iallfall å bli meir og meir vanleg rundt om. Vanskelig å få i tale ein levande person, når ein ringer eit firma eller offentleg kontor. Trykk her og trykk der, eller vent på svar. Å vente på svar kan jammen ta tid. Men for å minne deg på at du ikkje er gløymd, men VIL få svar (ein gong), får du vite at du er nr 72 i køa. (Hold ut berre) Om du vil kan du faktisk bli oppringd, seier den venlege røysta i andre enden av "røret". Vi er takksame for det, for vi har faktisk litt anna å gjere enn å vente i ein telefon, og kanskje tilslutt gløymer kva ein egentleg ville spørje om også. Men dagen går og ingen ringer oppatt. 

Er det dette ein kallar lureri på høgt nivå? For på dei høge nivåa, har vi i det siste fått både høyre og oppleve maaaasse lureri. Eit ord er ikkje eit ord lenger, slik vi blei opplærde til, og trudde på, ein gong i tida. Nei no bør du vere ein meister i ord, vekkforklaringar og ikkje minst manipulering. Det blei ei anna tid, og den kom jammen fort. Når, korleis og kven  som har funne på alt dette nye, ja det lurer eg på....

κοροϊδεύεις/

koroidevis 
=lure/narre

GAMMALT OG NYTT

Eg ser på på gamle visne kvistar som må fjernast på rosebuskene og leitar etter avbitarsaksa. Den er vekke. Også andre verktøy er borte vekk. Brått huskar eg kvifor. Det var ikkje eg som hadde kjøpt dei, og innkjøpar har sjølvsagt teke med seg det han har kjøpt og betalt.  

So er det plenen. Det gyngar under føtene. Mjuk mose har overteke der det skulle gro grønt og saftigt gras. Klipparen? Den er også vekk. Mosen har fått gro fritt i over eitt år. 

Eg kikar på huset. Malinga flaknar. Aldersprosessen har teke til også der, som hjå eigar. At ingenting varer evig, er eit sanningens ord. Likevel kan enkelte ting få forlenga levetid, om det vert stelt...tildels også mennesket. 

Eg skjønar det må takast grep både på busker og plen. Angåande meg sjølv er vel tida snart ute...men det er ei tid for alt og ei fin tid har eg hatt, som har vore både god og innhaldsrik. Mi von er at det eg har "sådd" skal gi ein rikhaldig haust...

Παλιά και κενούλια/palia ke kenoulia= gammalt og nytt

ÅRSRAPPORT

Mimrekveld over året som er slutt. Hendingar på godt og vondt. Ei siste lenke som var meint å vere livsvarande, er broten. Det blei slik. Eit kjært familiemedlem omkom på tragisk vis. To gode firbeinte vener reiste til dei evige jaktmarkane. Vakkert bryllaup samt barnedåp, for eldste sonen, på solskinsøya, i juli. 

Nye bekjentskap har komt og forsvunne etter kortare eller lengre tid. To-tre har likevel vorte nære vener. Den eine veldig nær. Nyåret vil vise seg om det utviklar seg positivt eller avsluttast. 

Økonomien har vore utruleg krevjande og vil fortsatt bli det i nyåret også. Aldri har eg hatt inkassokrav før. Eit nytt bryllaup, samt barnedåp er fastsett i mai.

Eg ser fram til eit spennande år, nye utfordringar, men også gleder, vil eg tru. Men husk at mykje blir kva ein sjølv gjer det til og ligg i våre eigne hender. 

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ/kali kronia = godt (nytt) år

GLEDER

 

Jau kvar dag har sine små og større gleder. Om eg bevegar meg utanfor heimen sine trygge murar, treff eg kjekke folk som smiler, helser, småpratar og tilmed tilbyr meg skyss, sidan eg for tida er billaus. Kor heldig eg er, tenkjer eg. 

Dernest gler eg meg over meldingar eg får, både med og uten bilder,  telefonprat og intressanne muntrande chattar på nett. 

 Dagane går jammen fort i mi sjølvvalde einsemd. Eg ler litt over han som prøvde lure meg. Heile historia enda med at eg fekk ei ny og kjekk veninne som også nesten blei lurt av same fyren. Vi har flira godt av dette i ettertid og sendte han tilmed ei takkemelding for at vi hadde blitt kjendt via han. Han svarte sjølvsagt ikkje, men hadde lese den, kunne vi sjå. So kven lurte kven her? 

χαρες και κοροιδα/hares ke koroida = gleder og lureri

LURERI

 Eg undrast stadig over kva glede somme har av å lure andre. Løgner og falsk identitet, eller endå verre, stele ein annan sin identitet. Vert vedkomande konfrontert med sanninga, blir han sur og/eller blånektar. Det er omvendt, det er den andre som har misbrukt svindlar sin identitet. Er dette ein ny "sport"?

Eg har gått på nokre falske veneforespørslar, men har lært metodene dei ofte brukar. Ei masse smisking og lovnadar og dei set ofte i høge stillingar. Amatørane brukar denne metoden. Dei meir erfarne, er intresserte i deg og spør, samt skriv om ver, vind og aktuelle ting. Dei testar intelligensen din, før dei kjem til saka: Pengar til livsviktige ting, for av ein eller annan grunn har dei ikkje tilgong til kontoen sin. Men eit Applekort kan fikse det. Angåande smisking om mitt utsjåande, so er eg ganske klar på korleis eg ser ut og kva eg kan og ikkje kan. So kom ikkje her. Og pengar har eg ikkje. So den er grei. Eg testar tilbake, er med på moroa. Ofte ignorerar dei spørsmåla, eller blir sure og spør om eg ikkje stolar på dei??? Skal eg stole på ein person eg ikkje kjenner og aldri har møtt og som påstår eg er den mest fantastiske personen dei har komt over i sitt liv, hittil? Hahaha...eg må ta meg ein høg ein.

I Afrika finnst der skular som gir undervisning i korleis svindle "dumme" kvinnfolk. Jau det er heilt sant!! Norske, einslege kjærleikshungrige damer er perfekte offer. Kven likar ikkje vakre, kjærlige meldingar?  Alle likar å høyre ros og fagre ord. Vi likar å vere likte. Iallfall ikkje mislikte. Vi veks på det fyrste. Egoet vert styrka. Det andre kan køyre oss nedi djup depresjon, om ein har sarte kjensler.  Ein lærer seg å vere på vakt heile tida. Kven er til  å stole på og kven er det ikkje. Ein spør litt rundt omkring, forsiktig, for ein vil ikkje vise seg mistenksam heller. Det er for dumt. Ein vil då stole på folk! 

Korleis har samfunnet og verda vorte i den siste tida?  Tilmed dei som skal styre landet vårt lovar og lyg. Korleis vite kven ein skal stole på? 

ψεύτης/pseftis = løgnar

 

I NAUDA

 

Ja, i sanning, det er i nauda ein kjenner sine vener og kven som har medkjensle. Dei ein trudde på, snudde ryggen til. So har ein iallfall fått klarlagt det på slutten av livet.  Dei ein venta minst ifrå dukka imidlertid uventa opp, og vil også bli huska. 

Siste døgnet har vore ein augneopnar i så måte. Helst vil ein gi blanke når problem dukkar opp, men ein vert tvinga til å gå vidare, tross alt. Prøver fortvilt å finne ein veg. Ei meining. Prøver også å ikkje vere bitter, skjønt akkurat det er vanskelig. 

Utakk er verda si løn, seiest det. Også det er ei sanning. Og for sine gjerningar skal ein visstnok bli huska...

Αγωνια/agonia = naud, angst

PROMISES - LOVNADAR

 

Eg likar dårleg ordet promise, å love. Lovnadar vert som oftast ikkje heldne.

Kvifor? Fordi ting skjer - heile tida. Ting som ein ikkje  forventa, men også fordi ein rett og slett ikkje tek ein lovnad på alvor.  

Berre eit ord - der og då. Derfor seier eg til vedkomande: nei ikkje lov noko, eg vil ikkje ha din lovnad, ein veit aldri kva som kan skje. Eg vil ikkje bli skuffa. 

Sjølvsagt går det an å ta kontakt å forklare kvifor ein ikkje  kan halde lovnaden. 

Men det vert ofte ikkje gjort, iallfall ikkje på førehand. Og eg vil ikkje tenke om deg at du kanskje ga blanke i lovnaden du gav meg.  Soleis slepp både eg og kanskje også du, å ergre oss. So slutt å love.

Υπόσχεση/iposkesi = lovnad