EGIL VÅR

Ja kven skulle tru... men kva veit vi eigentleg? Ingenting. Likevel skulle vi oppleve dette å stå att i vantru og sjokk utan klare å fatte at du aldri kjem att. Du var so livsglad, rastlaus, nyfiken og ville oppleve mest mulig. Ingen kunne hindre deg i å slenge deg på eit fly og reise vekk. Du var deg sjølv, impulsiv og alltid klar for ei ny oppleving.  Somme vil nok kalle deg egoistisk. Men du var berre slik. Du var Egil, og vi var glade i deg og aksepterte deg som den du var, skjønt vi rista mang ein gong på haudet.  Du var likevel tilstades der du var om det var heime eller borte.

Brått var det slutt. I eit anna land, i ein annan by, langt heimanfrå, langt frå Kreta også, som du var so glad i. Dei kalla deg Agele, som betyr engel, og var lettare å uttale enn Egil. Venner fekk du overalt, gavmild, raus  og snakksalig som du var. Men var dei verkleg venner alle som hang rundt deg?  Berre kvar og ein kan tenkje over det no. 

For meg var du meir enn ein nevø, du var også ein ven. Vi hadde god kontakt og mange fine samtalar. Du vil bli sakna i veldig lang tid, Egil, ja for alltid. 

https://youtu.be/dJbKhQv2xQw?si=npufZ-k7qTbP6MmU 

Παναγιώτης Ψάλτης - Άγγελέ μου

Αγγελος/agelos = engel