SLETTA VENSKAP

I dag såg eg meg nøydd til  å slette og blokkere ein god ven gjennom ei tid. Han var ikkje ærleg, og det likar eg dårleg.  Ein vil som regel tru det beste om eit menneske, mange utnyttar diverre det. Lett å tru på fagre ord og løfter. Han visste kva kjensler han skulle spele på. Trist for det slær attende før eller seinare. No vil han få oppleve at han valgte feil person som ven. Eg har sagt fleire gongar og meinar det: Den som køddar med meg vil få det same attende pluss meir. Ein gedigen krangel der vi begge påstod det same, at andre part var falsk og ikkje hadde meint alt som hadde blitt sagt. Eg blei veldig lei meg, men valgte å gå til det steget å avslutte venskapet og blokkere. Stille og roleg. Eg kjem likevel til å å sakne deg, vennen, dei gode samtalane og at du vekte meg nesten kvar morgon med eit godord. Dette måtte likevel bli som det blei.  Lukke til vidare på ærleg vis.

Τιμιότητα/timiotita = ærlegheit