MARIT VÅR

Minna er mange. Mest uteljande gjennom eit heilt liv, ifrå barnsbein av. Ei god trøyst å ha i ettertid. Vi delte sorger, gleder og fantastiske opplevingar. Vi lo mykje og ofte. Du  var  fargerik, spreidde muntring ikring deg, gav av deg sjølv, stilte opp for andre, var livsglad og vågal. Ofte stod vi undrande på sida og mumla: At ho vågar! Går dette bra? Det gjorde alltid det. Du berre flira og trødde lystig vidare. Du brøyta deg gjennom motgang, slengde det bak skuldra, som du sa, og vandra frisinna vidare mot nye mål, og tok vel imot det livet baud på. Denne evna kunne fleire misunne deg. Livet skulle levast og opplevast på beste vis, blei eit motto.  Du var positiv og eit JA-menneske. Eg prøver ta det som ein lærdom, Marit. Det beste du opplevde var utvilsomt å bli mor og mormor.  Vi prata mykje om mors- og bestemorsgleda. -So levde vi ikkje forgjeves, tulla vi. At du hadde ein del motbør i livet, er ei sanning, men du kom deg alltid igjennom. Du var ein fighter. Denne gongen gjorde du ikkje det. Siste motbakken blei for tøff, skjønt du «sloss» lenge, nekta å gi opp, tilslutt måtte du likevel overgi deg..

Fred over ditt lyse, glade minne, Marit. Takk for at du har vore i livet mitt gjennom alle desse åra.

Eg såg ei stjerne på himmelen ikveld

Den var ny

Det var deg

Du var nyinnmeld og teld

Blant alle stjernene som blinkar ned til oss kvar kveld

 

Ευχαριστω που εισουν στη σωη μου/Efaristå po ison sti soi mo = Takk for at du var i livet mitt