..var som å
ta avskjed med ein god ven gjennom mange år. Både eg og bilen tok til å
skrante. Om det vert ny doning får tida vise. Alt har ein ende, seiest det.
Slik er det berre, og ingenting får ein med seg, ikkje hadde eg villa det heller.
Etterkvart gir ein slepp, heldigvis. Inntil vidare vert eg fotapostel og
sykkelryttar. Heilt klart også betre for helsa. Elles får ein nytte dei 2-3
bussrutene som enno går til og frå bygda. Dessutan bør ein vel støtte
drosjenæringa litt også. Alle prøvar å overleve i desse vanskelege tider.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar