Eg har nettopp
lese 2 bøker: I min fars hus/Ingegerd Henriksen og Det kan
komme fine dager/
Britt Karin Larsen. Den fyrste var hjarteskjerande vond å lese.
Fleire gongar måtte eg legge den frå meg. Denne vesle jenta som var
grovt misbrukt av far sin, og dei nærmaste forstod, men ingen tok
grep. Diverre finnst overgrep mot små uskuldige born den dag i dag, i
alle samfunnslag, og ofte der ein minst trur. Måtte desse
overgriparane få eit klarsyn der forstanden vert opna og dei fattar
kva grufulle handlingar dei har begått. Og angeren bli livslang. Og
måtte borna få all den hjelp og stønad som finnst på denne jord.
Den andre boka var god å lese, skjønt litt vemodig. Eg møtte meg
sjølv, på fleire vis. Alle draumane ein hadde og alt ein skulle
oppleve...men so ser ein at det er for seint. Likevel er eg heldig
som har utruleg mange opplevingar å mimre over. Ting og tang,
jordisk gods har ikkje vore so prioritert for meg...og til sjuande og
sist har det ingen verdi heller.
Διαβάζω/diavaså
= eg les
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar